Ogromny, już przez współczesnych uważany za zbyt okazały, pałac posiada dwa wewnętrzne dziedzińce, które prowadzą przez imponującą klatkę schodową do reprezentacyjnych apartamentów. W 1673 roku ukończono najważniejszą z sal – Audiencyjną, której strop freskami ozdobił Carlo Maratti. Tematem malowidła jest Clementia, czyli dobro i łagodność, co stanowi nawiązanie do imienia papieża Klemensa X – fundatora i właściciela pałacu. Inne sale przyjęły nazwy od pokrywających je fresków, na ogół związanych z wątkami mitologicznymi, ale też porami roku. Zdobiły je antyczne posągi, obrazy, sztukaterie, mozaiki i meble, które w dużej mierze zachowały się do dziś.

W pałacu znajduje się też biblioteka i rodzinne archiwum rodu Altieri.

Tu przez dwadzieścia lat, aż do śmierci w 1973 roku, mieszkała ikona włoskiego kina Anna Magnani. Spotykali się u niej literaci, filmowcy i aktorzy. W jednej ze scen filmu Federica Felliniego Rzym ukazana została w bramie prowadzącej do jej mieszkania od strony via degli Astalli.

Obecnie w budynku znajduje się siedziba Włoskiego Stowarzyszenia Bankowców, w związku z czym wnętrza pałacu są niedostępne dla zwiedzających i znamy je głównie z ilustracji.